بررسی شیوع سویه های انتروکوک مقاوم به ونکومایسین (vre) در نمونه های مدفوع جدا شده از بیماران بستری در icuبیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۱

سابقه و هدف: انتروکوک مقاوم به ونکومایسین از پاتوژن­ های مهم بیمارستانی در جهان است. هدف از این مطالعه شناسایی شیوع انتروکوک مقاوم به ونکومایسین در سویه­های انتروکوک جدا شده از سواب رکتال بیماران بستری در بخش­ های مراقبت ویژه بیمارستان و فاکتورهای خطر آن بود. مواد و روش­ ها: این مطالعه مقطعی از آبان 1390 تا فروردین 1391 در بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام پذیرفت. 156 نمونه سواب رکتال از بیماران بستری در سه بخش مراقبت ویژه جمع­آوری گردید. نمونه­ ها از نظر وجود انتروکوک با انجام رنگ آمیزی گرم، تست­های بیوشیمیایی مانند کاتالاز، هیدرولیز پیرولیدونیل بتا نفتیل آمید و ایجاد کلونی­ های سیاه­رنگ روی بایل اسکولین آزید تایید هویت شدند. تست حساسیت آنتی­بیوتیکی به­روش کربی بایر برای تشخیص مقاومت انجام شد. نتایج: شیوع انتروکوک مقاوم به ونکومایسین 58 مورد (43 درصد) بود. فنوتیپ vana 79/3 درصد، vanb 17/2 درصد و vanc 3/5 درصد بود. بین ناقل vre و مصرف آنتی­بیوتیک ارتباط معنی­دار مشاهده شد (037/0= p) و 8/94 درصد افراد با کلونیزاسیون انتروکوک­های مقاوم به ونکومایسین سابقه مصرف آنتی­بیوتیک داشتند و این ارتباط در مصرف 4-3 نوع آنتی­بیوتیک (2/59 درصد) نسبت به 2-1 آنتی­بیوتیک (4/35 درصد) (009/0= p) و با مدت زمان بستری در بیمارستان (009/0= p) ارتباط معنی­داری نشان داد. بین کلونیزاسیون vre و مصرف کورتون، وجود دیابت، سابقه بستری و نوع icu ارتباط معنی­داری مشاهده نشد. نتیجه­ گیری: فاکتورهای خطر کولونیزاسیون vre در مطالعه حاضر، مصرف آنتی­بیوتیک و مصرف 4-3 نوع آنتی­بیوتیک و افزایش طول مدت بستری در بیمارستان بود.